تفاوت بین نور معمولی و نور فایبر اپتیک در اتوسکوپ‌ها به نحوه تولید و انتقال نور برمی‌گردد که هر کدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. در زیر به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

1. منبع نور

• نور معمولی: معمولاً از لامپ‌های سنتی هالوژنی یا LED استفاده می‌شود. این لامپ‌ها نور را با تابش مستقیم تولید کرده و به منطقه‌ای که معاینه می‌شود، می‌تابانند.
• نور فایبر اپتیک: این نوع نور از فیبرهای نوری استفاده می‌کند که نور را از منبع خارج کرده و به محل موردنظر می‌رسانند. در اینجا نور از رشته‌های نوری که به هم متصل شده‌اند، عبور می‌کند و به‌صورت نقطه‌ای و متمرکز از انتهای فیبر خارج می‌شود.

2. کیفیت نور

• نور معمولی: ممکن است (به ویژه در لامپ‌های هالوژنی) حرارت بالایی تولید کند و کیفیت نور آن ممکن است تحت تأثیر گرما یا سایه‌ها قرار گیرد. این می‌تواند در برخی از موارد دید دقیق را کاهش دهد.
• نور فایبر اپتیک: کیفیت نور بالاتری دارد و معمولاً با شدت و یکنواختی بیشتر صادر می‌شود. این نوع نور گرما تولید نمی‌کند، و به همین دلیل می‌تواند به طور مؤثرتری در شرایط مختلف به کار رود و روی بافت‌های حساس تأثیر نگذارد.

3. قابلیت انعطاف و دقت

• نور معمولی: معمولاً برای تغییر زاویه نور یا نفوذ به بخش‌های باریک بدن محدودیت دارد و ممکن است گاهی نور به‌دلیل تابش مستقیم، سایه ایجاد کند.
• نور فایبر اپتیک: به دلیل انعطاف‌پذیری فیبرهای نوری، این سیستم می‌تواند نور را به مکان‌های دقیق‌تری هدایت کند و برای معاینه بخش‌های سخت دسترسی بسیار کارآمد است. این ویژگی به پزشکان کمک می‌کند تا تصاویری واضح‌تر و دقیق‌تر از ساختارهای داخلی بدن مشاهده کنند.

4. توزیع نور

• نور معمولی: ممکن است توزیع یکنواختی نداشته باشد و بسته به زاویه و فاصله منبع، ممکن است نواحی تاریک یا روشن ایجاد کند.
• نور فایبر اپتیک: نور را به طور یکنواخت و در تمام زوایا توزیع می‌کند، که این امر باعث جلوگیری از ایجاد سایه و نواحی تاریک می‌شود و وضوح بهتری را در معاینه فراهم می‌کند.

در نهایت، انتخاب بین نور معمولی و نور فایبر اپتیک به شرایط معاینه و نیازهای پزشکی بستگی دارد. با این حال، نور فایبر اپتیک معمولاً دارای مزایای بیشتری از نظر کیفیت نور، دقت، و قابلیت انعطاف است و به همین دلیل در اتوسکوپ‌های مدرن و پیشرفته استفاده می‌شود.